مواد بسته بندی غذایی: مقررات و انواع مختلف | بخش دوم
این مقاله به تشریح قوانین و بسته بندی مواد غذایی، نحوه‌ی شناسایی آرم ایمنی مواد غذایی و توضیح انواع مختلف مواد در تماس با غذا می‌پردازد.
آنچه در این مطلب می‌خوانید:
هنگام انتخاب بسته بندی ایمن مواد غذایی به چه نکاتی توجه کنیم؟
هنگام انتخاب مواد اولیه در بسته‌بندی غذایی، در نظر گرفتن کارکرد نهایی محصول و نحوه‌ی استفاده مشتری از آن حائز اهمیت است.
موارد مهم:
بسته‌بندی غذایی ایمن از چه موادی ساخته خواهد شد؟
نوع غذایی که قرار است بسته‌بندی شود چیست؟ باعث خوردگی بسته‌بندی می‌شود؟
آیا بسته‌بندی درصورتی‌که غذای گرم در آن قرار داده شود یا حرارت داده شود، همچنان سالم باقی خواهد ماند؟
آیا زمان ماندگاری محصول تحت تأثیر انتخاب بسته‌بندی شما قرار می‌گیرد؟
مواد غذایی و بسته‌بندی تحت چه شرایط محیطی قرار خواهند گرفت؟
بسته‌بندی چگونه دور ریخته می‌شود؟
هزینه‌ی بسته‌بندی و توزیع چقدر خواهد بود؟
آیا بسته‌بندی قابل انباشته شدن و تحمل وزن انباشته خواهد بود؟
آیا بسته‌بندی با ایجاد مانعی در برابر نفوذ آلودگی، از فساد مواد غذایی جلوگیری (محافظت) می‌کند؟
انواع مواد بسته‌بندی مورد استفاده در صنعت غذایی
شیشه
شیشه ماده‌ی خوبی برای ماندگاری طولانی‌مدت مواد غذایی‌ست، زیرا در برابر رطوبت و حرارت مقاوم است. به شما این امکان را می‌دهد که محصول را پس از پر کردن، تحت فرآیند گرمادهی قرار دهید تا هوای داخل آن با وجود آب‌بندی، دست‌نخورده باقی بماند. شیشه با غذا واکنش نشان نمی‌دهد و مواد غذایی داخل بسته‌بندی شفاف قابل مشاهده است. برای جلوگیری از تاثیر نور بر کیفیت محصول، شیشه را می‌توان رنگ کرد. شیشه به‌طور گسترده بازیافت می‌شود و به‌عنوان یک ماده‌ی پایدار تلقی می‌شود. با این حال، بسته‌بندی شیشه‌ای در صورت افتادن یا آسیب‌دیدگی می‌شکند و حمل و نقل آن حجیم و سنگین است.
فلز
بسته‌بندی فلزی معمولا از فولاد ضد زنگ، آلومینیوم و ورق قلع ساخته می‌شود. ویژگی‌های فلز موجب می‌شود بسته‌بندی مقاوم در برابر حرارت باشد و اغلب به‌طور گسترده‌ای بازیافت می‌شوند. البته ممکن است غذاهای اسیدی در قوطی‌های فلزی خوردگی ایجاد کنند که باعث تغییر در کیفیت غذا و مانع ماندگاری آن شود.
کاغذ و مقوا
بسته‌بندی کاغذی در مقایسه با فلز و شیشه، سبک و کم‌هزینه است و از سوی دیگر، یک ماده‌ی قابل بازیافت و کمپوست‌پذیر نیز می‌باشد. اما بسته‌بندی کاغذی در مقابل رطوبت آسیب‌پذیر است، همین مسئله باعث می‌شود که بسته‌بندی آسان‌تر پاره شود.
درجه‌بندی (گرید) بسته بندی پلاستیکی مواد غذایی
بسته‌بندی پلاستیکی مواد غذایی، یک روش مناسب برای حفظ ایمنی و کیفیت مواد غذایی محسوب می‌شود. پلاستیک دارای کیفیت بازدارندگی خوبی‌ست، به این معنی که پس از بسته‌بندی مواد‌غذایی از آلاینده‌های احتمالی محافظت می‌کند. کیفیت‌های بازدارنده‌ی بسته‌بندی نیز بر عمر ماندگاری محصول تأثیر می‌گذارد و از فساد یا کاهش کیفیت آن جلوگیری می‌کند؛ که به نوبه‌ی خود باعث کاهش ضایعات مواد غذایی در محل دفن زباله می‌شود. برخی از پلاستیک‌های غذایی نیز قابل بازیافت هستند.
۱- پلی اتیلن ترفتالات PETE/PET
پلی اتیلن ترفتالات اغلب برای ساخت بطری‌های نوشابه، ظرف سالاد و بیسکویت استفاده می‌شود. به‌دلیل ویژگی‌هایی مانند سبک بودن، محکم بودن و قابل بازیافت بودن آن، محبوبیت فراوانی دارد.
۲- پلی اتیلن با چگالی بالا HDPE
پلی اتیلن با چگالی بالا برای ساخت بطری‌های شیر، ظروف بستنی و کیسه‌های فریزر استفاده می‌شود و به‌طور گسترده بازیافت می‌شود.
۳- پلی وینیل کلراید یا PVC
پلی وینیل کلراید اغلب برای ساختن بطری‌ها و ظروف محکم استفاده می‌شود. این نوع از پلاستیک بازیافت گسترده‌ای ندارد.
۴- پلی اتیلن کم چگالی LDPE
پلی اتیلن کم چگالی برای ساخت بطری‌های قابل فشار دادن و بسته‌بندی کوچک استفاده می‌شود. این نوع پلاستیک به‌طور گسترده قابل بازیافت نیست و مصرف‌کنندگان تمایل به تغییر این نوع بسته‌بندی دارند تا به محیط زیست آسیب نرسانند.
۵- پلی پروپیلن PP
پلی پروپیلن برای بسته‌بندی وعده‌های غذایی در مایکروویو استفاده می‌شود، زیرا برای استفاده در مایکروویو ایمن و اغلب قابل بازیافت است.
۶- پلی استایرن
پلی استایرن برای اقلام یکبار مصرف مانند فنجان نوشیدنی‌های گرم، بسته‌بندی غذای آماده و کارد و چنگال پلاستیکی استفاده می‌شود. پلی استایرن به‌طور گسترده بازیافت نمی‌شود و فرآورده‌ای ناپایدار است؛ زیرا اغلب فقط یکبار استفاده می‌شود.
۷- سایر
سایر اشکال پلاستیک شامل مواردی مانند بسته‌های ترد و بسته‌بندی چندماده‌ای (کامپوزیت) می‌شود. بازیافت مواد رزینی پلاستیکی ID۷ امکان‌پذیر نیست و این اقلام به محل دفن زباله می‌روند.
بسته‌بندی مواد غذایی قابل کمپوست
بسته‌بندی مواد غذایی قابل کمپوست به این معنی‌ست که بسته‌بندی به اجزای اصلی خود تجزیه می‌شود و می‌توان آن را در سطل زباله مواد غذایی قرار داد. پس از کمپوست شدن، این مواد برای محیط زیست مضر نمی‌باشند. یکی دیگر از مزایای بسته‌بندی کمپوست این است که نیاز به شستن بقایای مواد غذایی از روی بسته‌بندی نیست. با این حال، بسته‌بندی‌های کمپوست‌‌شونده اگر برای تازگی محصول نیاز به قرارگیری در شرایط خلاء داشته باشند، خواص مناسب مشابهی نخواهند داشت. همچنین، برخی از مواد قابل کمپوست را فقط می‌توان از طریق فرآیندهای صنعتی که به‌طور گسترده در دسترس نیستند، کمپوست کرد.
بسته‌بندی مواد غذایی زیست تخریب‌پذیر
بسته‌بندی مواد غذایی زیست تخریب پذیر به این معنی‌ست که بسته‌بندی مواد غذایی سریع‌تر تجزیه می‌شود. اغلب، پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر به میکروپلاستیک‌ها (قطعات کوچک‌تر از پلاستیک) تجزیه می‌شوند. مواد زیست تخریب‌پذیر جایگزین محبوب و «سبزتر» برای پلاستیک هستند، با این حال، عقیده بر این است که اگر میکروپلاستیک‌ها وارد اقیانوس شوند، بسیار مضر هستند.
هنگام ارزیابی اثرات زیست‌محیطی نوع بسته‌بندی، مهم است که انرژی مورد نیاز برای تولید مواد در نظر گرفته شود. به صورت کلی، زمانی‌که یک بسته‌بندی پلاستیکی را حذف می‌کنید و از یک بسته‌بندی غیرپلاستیکی استفاده می‌کنید، برای بررسی اثرات زیست محیطی می‌بایست توجه ویژه‌ای به لایه‌ی محافظ روی آن بسته‌بندی داشته باشید.
براساس قوانین اتحادیه اروپا و انگلستان، بسته‌بندی غذایی می‌بایست برای سلامتی مضر نبوده و بر مزه‌ی غذا اثر نگذارد. علامت سلامت غذا لزوما تضمین‌کننده‌ی سلامتی غذا در هر شرایطی نیست و عامل مهمی که باید در نظر گرفته شود، چگونگی استفاده‌ی بسته‌بندی توسط مشتری‌ست.
ترجمه از وب‌سایت Highspeedtraining